مفهوم والا و مقدس روزه‌داری، مراتب و درجاتی دارد که عالی‌ترینِ آن‌ها توجه به خداوند متعال و حجت‌الله به‌عنوان سفره‌دار این ضیافت پربرکت است. در این سلسله جلسات، طاعات و عباداتی را که در ماه مبارک رمضان به‌جای می‌آوریم، با وجود مقدس امام عصر- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- پیوند می‌زنیم تا از این رهگذر به معرفت خالق یکتا و حجت والامقامش دست یابیم و عبادت‌هایمان توأم با شناخت، بینش و آگاهی باشد.
جلسهٔ اول
روزه‌داری، مراتبی دارد که عالی‌ترینشان را در بیشترین میزان توجه به خداوند متعال و حجت‌الله می‌توان یافت. مقصود از واژۀ «مُتَّقینَ» در قرآن کریم، دقیقاً شیعیان علی- علیه السّلام- است که به وجود امام عصر- علیه السّلام- ایمان دارند.
جلسهٔ دوم
در ماه مبارک رمضان باید وجودمان را برای دریافت فیض الهی آماده کنیم. تحقق استفاضه، مستلزم شناخت صحیح امام زمان و خداوند متعال است و از این رهگذر، عبادت‌هایمان درست و کامل خواهد بود.
جلسهٔ سوم
لازمۀ شناخت کامل امام، درک معنای امامت است. بدین منظور می‌توانیم از حدیث امامت از امام رضا- علیه السّلام- بهره گیریم که از منابع معتبر در این حوزه به‌شمار می‌آید.
جلسهٔ چهارم
در حدیث معراج به‌عنوان یکی از روایات بسیار مهم در منابع امامیه، پیوند میان دو رویداد معراج و رجعت به‌مثابۀ مبدأ و مقصد اسلام، درخور توجه فراوان است. تأمل و تعمق در این حدیث شریف، موجب ازبین‌رفتن افسردگی، حُزن و ناامیدی در وجود ما شیعیان خواهد شد.
جلسهٔ پنجم
منظور از ترکیب‌های «سَبیلُ الرَّبِّ» و «سَبیلُ اللهِ»، وجود مقدس حجت‌الله است. ما شیعیان باید در تمام طول سال و به‌ویژه در ماه مبارک رمضان، هم خود، ملازم با «سَبیلُ الرَّبِّ» و «سَبیلُ اللهِ» باشیم و هم دیگران را به‌سوی ایشان فراخوانیم.
جلسهٔ ششم
امام زمان- أَرواحُنا فِداهُ- پاک‌ترین موجود این جهان است و از سه طریق می‌توان در پاکی و طهارت به وجود ایشان تأسی جُست: معرفت، محبت و تبعیت.
جلسهٔ هفتم
خداوند متعال ازمیان تمام بندگانش امام زمان- أَرواحُنا فِداه- را به بیشترین میزان استخلاص فرموده و به بالاترین عیار بندگی رسانده است. وجود مقدس حجت‌الله از همۀ عیب‌ها مبراست و بنابراین، ایشان به اذن و ارادۀ الهی از تمام اسرار غیب اطلاع دارند.
جلسهٔ هشتم
قرآن کریم، چهار بُعد کتابتی، قرائتی، معنوی و عینیتی دارد. معصومان- علیهم السّلام- قرآن ناطق و ترجمان این کتاب آسمانی هستند و بنابراین، توفیق ارتباط با امام زمان- أَرواحُنا فِداه- و زیارتشان در ماه مبارک رمضان درواقع، سعادت ارتباط با «کتاب الله» است.
جلسهٔ نهم
درک وجود شریف امام زمان- أَرواحُنا فِداه- در دوران غیبت عبارت است از خود را مأموم ایشان دانستن، دوستی با دوستان حجت‌الله و دشمنی با دشمنانشان. همۀ کسانی که با امام، همعصر بوده و با چشم سَر، ایشان را دیده‌اند، لزوماً به مقام درکشان نایل نشده‌اند.
جلسهٔ دهم
گمراه واقعی، کسی است که امام زمانش را نشناسد. از آن سوی، تلاش برای شناساندن امام عصر- أَرواحُنا فِداه- به شیعیان، پاداشی بسیار چشمگیر و ارزشمند به‌دنبال خواهد داشت.
جلسهٔ یازدهم
اولیاءالله کسانی هستند که به وجود شریف صاحب‌الزمان- أَرواحُنا فِداه- به‌عنوان «وجه الله» توجه می‌کنند. چنین توجهی حقیقت توحید و اخلاص است.
جلسهٔ دوازدهم
حبس نفس برای خدا و حجت او موجب دستیابی به خیر و رحمت فراوان می‌شود. چنانچه انجام‌دهندۀ این عمل شایسته قبل‌از ظهور صاحب‌الزمان- أَرواحُنا فِداه- از دنیا برود، مقامی همچون مجاهدان و شهیدان در رکاب آن حضرت خواهد یافت.
جلسهٔ سیزدهم
شناخت امام زمان- أَرواحُنا فِداه- ماهیت الهی دارد و منوط به معرفت‌یافتن به خداوند متعال و پیامبر- صَلّی اللهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ- است. بدون خواست و لطف خدا نمی‌توان حجت او را شناخت.
جلسهٔ چهاردهم
خداوند متعال، خالق و مالک آسمان و زمین و تمام موجودات آن‌هاست و امام زمان- أَرواحُنا فِداه- این دو فضا را به هم متصل می‌کنند. این اتصال در هردو عصر غیبت و ظهور تحقق می‌یابد و درصورت باورداشتن به آن، ثمراتی گرانقدر به‌دست خواهیم آورد.