جلسهٔ سوم: نان و نمک

یکی از مهم‌ترین مسائل در بحث معرفت امام زمان- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- درک معنای امامت است؛ همان‌گونه که یکی از راه‌های معرفت‌یافتن به وجود عالِم، شناخت علم و مقام آن است. اوصاف امام عصر- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- را در حدیث امامت از امام رضا- علیه السّلام- می‌توان به‌روشنی مشاهده و مطالعه کرد. ازمنظر ایشان، امام، یگانۀ روزگار خویش و وجودی بی‌مانند است و هیچ دانشمندی عِدل (معادل) او نتواند بود. امام در این جهان، بدل، مِثل و نظیر ندارد و تمام فضیلت‌ها، اعم‌از علم، عقل، سَخا، کَرَم، وفاداری، شجاعت و... با همۀ مراتبشان به ایشان اختصاص یافته‌اند. جایگاه والای امامت ازنوع طلبی (توفیقی) و اکتسابی نیست و تنها ازطریق انتصاب ازجانب پروردگار متعال به امام اختصاص می‌یابد. اَلحَمدُ للهِ وَ المِنَّةِ که قلب ما شیعیان، آکنده از محبت و ولایت چنین امام والامقامی است و به‌واسطۀ این ارادت و مأمومیت، به درجه و پایگاهی بس متعالی دست می‌یابیم!