کنترلگری ممنوع!
نگرش کنترلگرانه، معضلی مهم است که در جای‌جای جامعه، موجب بروز صدمات فراوان می‌شود و به‌ویژه در تعامل والدین و فرزندان، آسیب‌هایی چشمگیر را درپی دارد. پدر و مادر می‌توانند با استفاده از راهکارهایی کنترلگری بر فرزندانشان را پایان بخشند.
صداقت، معیار زیباییِ ماندگار
صدق، راستی‌ورزیدن در نیت، گفتار و کردار است. صداقت در قلب، افعال، گفتار و تعاملات نمود می‌یابد. فرد صادق خیانت نمی‌کند، حقیقت را پنهان نمی‌سازد و در معاملات و ارتباطات خود راست‌گو و درست‌کار است. صداقت، بنیان اعتماد و اخلاق در جامعه است.
من می‌ترسم!
ترس‌های کودکان، ریشه‌ها و دلایل مختلفی دارند و درصورت حل‌نشدن این مشکل، آنان در دوران کودکی و چه بسا در تمام زندگی‌شان آسیب‌های اساسی خواهند دید. والدین در کمک به کودک برای غلبه بر ترس‌هایش نقشی مهم دارند.
چقدر من را می‌شناسی؟
شناخت دقیق و کامل همسر چه در دوران قبل‌از ازدواج و چه پس‌از شروع زندگی مشترک ضرورت دارد و به استحکام و بقای کانون خانواده کمک می‌کند. با استفاده از راهکارها و تمرین‌هایی می‌توان به این شناخت دست یافت.
من یک مادرِ کافی هستم!
مادر کافی کسی است که بدون افراط، با عشق و آگاهی فرزندش را تربیت می‌کند. او به‌جای کنترل محیط، بر پرورش شخصیت فرزند تمرکز دارد، اقتدار توأم با محبت دارد و برای کیفیت رابطه اهمیت قائل است. مادر کافی به رشد خود و فرزندش هم‌زمان توجه می‌کند.
فرزند من باید بهترین باشد!
کمال‌گراییِ منفی به فرد و جامعه آسیب‌های فراوان می‌زند و به‌ویژه تفکرات کمال‌گرایانۀ والدین، موجب بروز صدمه‌های جسمی و روحی گوناگون برای فرزندان می‌شود. با استفاده از راهکارهایی می‌توان مانع آسیب‌دیدن فرزندان از اندیشه‌های کمال‌گرایانه شد.
گفت‌وگوی همسرانه
گفت‌وگوی زوجین، یکی از راهکارهای بسیار مفید به‌منظور برقراری و تداوم ارتباط مؤثر میان آنان در کانون خانواده است. این فرایند، اصولی خاص دارد که درصورت رعایت‌کردنشان مشکلات حل می‌شوند و بقای پیوند همسرانه تحقق می‌یابد.
خانواده‌بانی
مسئولیت‌پذیری در خانواده به درک جایگاه همسر و فرزندان به‌عنوان نعمت‌های الهی بستگی دارد. این نگاه، روابط زناشویی و تربیت فرزندان را متحول کرده و موجب رشد اخلاقی و پایداری خانواده می‌شود. آموزش صحیح پیش از ازدواج، این مسیر را هموارتر می‌کند.
من جایزه می‌خواهم!
جایزه‌دادن به کودک، روشی مناسب برای تعلیم‌وتربیت او نیست؛ چون در درازمدت به شخصیت و اخلاقش آسیب‌های اساسی می‌زند. به‌جای این کار می‌توان بر عملکرد کودک متمرکز شد و انگیزۀ درونی او را برای انجام‌دادن کارهای خوب و پرهیز از کارهای بد تقویت کرد.