جلسۀ شصت: شرح نهج البلاغه

زندگی همۀ ما انسان‌ها در این جهان، ترکیبی از امور تلخ و شیرین گوناگون است که در مواجهه با هریک از آن‌ها باید عملکردی مشخص داشته باشیم؛ بدان معنا که وقتی همه چیز بروفق مرادمان پیش می‌رود، دچار بَطَر (خوشحالیِ مستانه و بی‌حساب‌وکتاب) نشویم و چنانچه اموری ناخوشایند برایمان رخ داد، برای فائق‌آمدن بر سختی‌های ناشی از آن‌ها صبر پیشه کنیم؛ زیرا همۀ این خوشی‌ها و ناخوشی‌ها فانی و ناپایدارند و مهم، عملکرد صحیح ما در مواجهه با هریک از آن‌هاست. علم، ثروت و قدرت برای برخی افراد، نعمت است و برای برخی دیگر که جنبه و ظرفیت کافی به‌منظور برخورداری از آن‌ها را ندارند، نقمت. فرایند صبر دربرابر سختی‌ها سازوکاری خاص دارد و در هر موقعیت به‌شکلی مشخص تحقق می‌یابد. هرقدر در مسیر زندگی، جلوتر می‌رویم و سال‌های بیشتری را می‌گذرانیم، تجربیات بیشتری به‌دست می‌آوریم و بنابراین باید درمقابل خوشی‌ها و ناخوشی‌های گوناگون، پختگیِ بیشتری داشته باشیم. براساس تصریح خداوند متعال در قرآن کریم، سختی‌ها و راحتی‌ها همراه و به‌تعبیری در دل یکدیگرند و می‌توان هرکدام از آن‌ها را به دیگری تبدیل کرد.