جلسۀ سی و هشتم: شرح نهج البلاغه

همۀ ما انسان‌ها در زندگی‌مان مشکلات و دغدغه‌هایی داریم که برای حل‌کردنشان می‌کوشیم و درصورت لزوم، به مشاورانی مراجعه می‌کنیم تا در این زمینه به ما کمک کنند. حال، چنانچه در این موقعیت‌ها دچار تردید و وسواس شویم و از افراد مختلف و متعددی راهنمایی بخواهیم، قطعاً به‌جای یک پاسخ صحیح، چندین پاسخ متفاوت را دریافت خواهیم کرد و دچار سردرگمی و تحیر خواهیم شد. بهترین راهکار برای مقابله با این معضل، تعقل است که ما را به‌سمت افزایش‌دادن تحقیق برای دستیابی به نتیجۀ درست و کمک‌خواستن از افراد کمتر هدایت می‌کند؛ البته به‌طور کلی، بهتر است تا جایی که می‌توانیم، در زندگی‌مان مشاورمحور نباشیم و سعی کنیم در وهلۀ نخست، خودمان دربارۀ مسائل مختلف بیندیشیم و تصمیم صحیح بگیریم. اگر درخصوص مسئله‌ای بسیار مهم به نتیجه نرسیدیم، می‌توانیم از مشاور (آن‌هم نه هر مشاوری) کمک و راهنمایی بخواهیم. زندگی مشاورمحور مانند درس‌خواندن براساس حل‌المسائل است؛ زیرا در هردو حالت، فرد برای حل‌کردن مشکلاتش هیچ تلاشی نمی‌کند و به‌دنبال دریافت پاسخ و راه‌حل حاضروآماده است؛ غافل از آنکه تصمیم‌ها و انتخاب‌های ما به خودیِ خود، ارزشمندند؛ حتی اگر عالی‌ترین گزینه نباشند. به قیاس با آنچه دربارۀ مشاوره گفتیم، استخاره نیز باید به کمترین میزان ممکن، آن‌هم درخصوص امور بسیار مهم زندگی صورت گیرد؛ هرچند قویاً به آن معتقد باشیم.