جلسۀ بیست و هشتم: شرح نهج البلاغه

یکی از مهم‌ترین مسائل در زندگی انسان، یقین (درمقابل شک) است که هم بر روند حرکت وی در مسیر صحیح و لذت‌بردنش از این حرکت، هم بر ثبات او در حرکت، هم بر همراه‌شدن دیگر افراد با شخص و هم بر رسیدن او به مقصد اثر مثبت می‌گذارد. یقین درنتیجۀ رؤیت (دیدن) حاصل می‌شود و شک، محصول عدم رؤیت است؛ بر این اساس می‌توان گفت میزان رؤیت خداوند متعال، عاملی بسیار مؤثر در تعیین نوع و میزان دین‌داریِ ماست و بنابراین، عقل ما به‌مثابۀ مصدِّق (تصدیق‌کننده) در خداپرستی‌مان نقش کلیدی دارد. ما باید ابتدا خدا را ببینیم تا سپس بتوانیم او را بپرستیم و پیامبران آمدند تا توسط دین، خدا را به ما نشان بدهند. با توجه به این اصل بدیهی و انکارناپذیر، ازمنظر امیر مؤمنان- علیه السّلام- امکان ندارد بدون دیدن خدا قادر به پرستیدنش باشیم. شرک یعنی باورداشتن به نقص و عجز در وجود خداوند متعال که ناشی از تلاش شیطان برای آسیب‌زدن به رؤیت او با استفاده از شیوه‌های مختلف است.