جلسۀ دوم: مردان مرد، زنان زن

پسرانی که می‌خواهیم به‌عنوان مردان شایسته تربیت کنیم، باید ویژگی‌هایی بدین شرح داشته باشند:
- مسئولیت‌پذیری؛
- محبت‌کردن به دیگران و به‌ویژه اعضای خانواده؛
- برخورداری از اقتدار و صلابت؛
- قابل اتکا بودن؛
- قابل اعتماد بودن؛
- هدف و پشتکار داشتن؛
- قدرشناس‌بودن؛
- غیرتمندی در حفظ حریم خانواده؛
- ادب و صداقت‌داشتن؛
- صبور و باگذشت‌بودن؛
- احترام‌گزاردن به دیگران و مخصوصاً والدین و همسر؛
- آراستگی متعادل؛
- مقیدبودن به نظافت شخصی؛
- حمایتگر و دلسوزبودن؛
- توجه به احساسات اطرافیان؛
- پاسخ‌گویی مناسب به کنش‌های اطرافیان؛
- پناهگاه بی‌قیدوشرط برای همسر و فرزندان بودن؛
- تدبیرگری در امور مختلف زندگی؛
- پایبندیِ عملی به باورهای صحیح؛
- اهل گفت‌وگو و تعامل بودن؛
- دین‌ورزیِ آگاهانه داشتن؛
- داشتن توان فکریِ لازم برای تجزیه‌وتحلیل مسائل گوناگون زندگی؛
- متعهدبودن و عمل‌کردن به وعده‌ها؛
- خدمت‌کردنِ بی‌منت به خانواده؛
- استقامت‌داشتن در مسیر صحیح؛
- برخورداری از توانایی کافی برای برقرارکردن ارتباط متناسب و متعادل در موقعیت‌های گوناگون؛
- خسیس‌نبودن؛
- انصاف‌داشتن؛
- تاب‌آوری در فرازونشیب‌های زندگی؛
- کلام نیکو داشتن؛
- دمدمی‌مزاج‌نبودن؛
- نقش فعال و پررنگ داشتن در تربیت تک‌تک فرزندان؛
- برخورداربودن از غیرتمندیِ دینی؛
- دوراندیشی در همۀ امور زندگی.
دخترانی که می‌خواهیم به‌عنوان زنان شایسته تربیت کنیم نیز باید دارای ویژگی‌هایی بدین شرح باشند:
- مسئولیت‌پذیری؛
- مهرورزی؛
- قابل اطمینان بودن؛
- پشتیبان و یاور اعضای خانواده بودن؛
- انگیزه و هدف‌داشتن؛
- داشتن مَناعت طبع؛
- حیا و ادب‌داشتن؛
- قدرشناس‌بودن؛
- بزرگداشت والدین و همسر؛
- دین‌مداریِ آگاهانه؛
- آراستگی متناسب با نظام خانواده؛
- پرهیز از پنهان‌کاری و دورویی؛
- خوش‌رویی و صبرداشتن؛
- دل‌گرمی‌دادن به دیگران و امیدبخش‌بودن؛
- برخورداربودن از دانش کافی درخصوص مهارت‌ها و توانمندی‌های زنانه برای مدیریت‌کردن احساسات همسران؛
- تأمین امنیت روحی و روانی خانواده؛
- پایبندی عملی به باورهای صحیح؛
- سازگاری و انعطاف‌پذیری بجا در مسیر زندگی؛
- قناعت آگاهانه؛
- یافتن راهکارهای مفید و مؤثر برای گذر از بحران‌های زندگی؛
- دوری از رخوت و بی‌انگیزگی؛
- لطف بی‌منت به خانواده؛
- برخورداری از کیاست و تدبیر؛
- داشتن توانایی برای خودکنترلی هنگام بروز هیجانات فردی درصورت لزوم؛
- منظم‌بودن و داشتن توانایی لازم برای دسته‌بندی وسایل و امکانات؛
- توانمندی دربرابر سختی‌ها؛
- باوفابودن؛
- کلام نیکو داشتن؛
- رضایت قلبی داشتن از دارابودن جایگاه‌های بانو، همسر و مادر؛
- پرهیز از قهرکردن و باج‌گیری عاطفی؛
- رازداری؛
- کدبانوگری در امور زندگی؛
- توانایی مدیریت‌کردن اوقات فرَاغت خانواده؛
- شکرگزاری به درگاه خالق یکتا درقبال نعمت‌ها و داشته‌ها؛
- همدلی‌کردن با همسر و فرزندان.
پس‌از شناختن و پذیرفتن این ویژگی‌ها سه گام بدین شرح را پیشِ‌روی داریم:
الف) هر شخصی باید بکوشد تا خودش را در این نمودار بررسی کند، کمترین و بیشترین شاخصه‌هایش را بسنجد و ضعف‌های خویش را برطرف کند.
ب) هر پدر، مادر و مربّی متعهدی باید این شاخصه‌ها را به‌صورتی عالمانه، براساس روش‌های صحیح و به‌موقع به متربی خود انتقال دهد.
ج) تصمیم‌گیران، تولیدکنندگان، نویسندگان، مدرسان، گویندگان، مدیران و همۀ کسانی که در حوزه‌های گوناگون فرهنگی و تربیتی نقش دارند، باید برای تربیت‌کردن چنین مردان و زنانی بکوشند.