جلسۀ هجدهم: من کیستم؟

در مسیر زندگی، همواره باید به‌دنبال به‌دست‌آوردن فرصت‌های طلایی باشیم و تهدیدها را به فرصت تبدیل کنیم. شکست‌ها تجربه‌هایی ارزشمندند که باید از آن‌ها درس بگیریم. تبدیل‌کردن تهدیدها به فرصت، مستلزم صبر، زمان و تمرین است. هرقدر توانایی خویش در کنارآمدن با مسائل را افزایش دهیم و از آن‌ها نگریزیم و در مواجهه با آن‌ها شکیبایی پیشه کنیم، تبدیل‌کردن شکست‌ها به موفقیت برایمان آسان‌تر خواهد شد.
علت مقاومت بیشتر افراد دربرابر تغییرکردن به‌منظور حل‌شدن مشکلاتشان این است که آنان از تغییر می‌ترسند. در فرایند تغییر درواقع، ضمیر ناخودآگاه باید متحول شود؛ ولی ضمیر ناخودآگاه ما انسان‌ها محافظه‌کار است و از هرگونه تغییر می‌هراسد و با آن مبارزه می‌کند. برای غلبه بر این معضل، دو راهکار وجود دارد:
الف) تغییرکردن به‌صورت آهسته و پیوسته (قطره‌چکانی)؛
ب) برنامه‌ریزی برای پیشبرد امور.
تهدیدها به خودی خود، اصلاً بد و ناخوشایند نیستند و اگر مدیریت‌کردنشان به‌شیوۀ درست را یاد بگیریم، قادر خواهیم بود آن‌ها را به فرصت‌هایی ارزشمند تبدیل کنیم.
برای تغییردادن باورهایمان باید نگرش‌هایمان را تغییر دهیم. بحران‌ها و مسائل گوناگون هیچ‌گاه پایان نمی‌یابند و زندگی ما همواره پر از چالش است؛ از این روی، بهترین کار آن است که این چالش‌ها را همان‌گونه که هستند، بپذیریم و سپس درجهت مدیریت‌کردنشان تلاش کنیم.
برای مداخله در تهدیدها و تبدیل‌کردنشان به فرصت‌ها از این روش‌ها می‌توان استفاده کرد:
الف) خلاقیت که از این راه‌ها محقق می‌شود:
- الهام‌گیری از الگوها؛
- افزایش‌دادن ارتباطات خود با دیگران؛
- ریسک‌پذیری؛
- بیرون‌آمدن از دایرۀ امن خود؛
- استفاده‌کردن از فرصت‌های هرچند کوچک؛
- پرهیز از تقلیدکردن از دیگران؛
- دل‌نبستن به فرصت‌ها؛
ب) انعطاف‌پذیری.