جلسهٔ هشتاد و هفتم: شرح نهج البلاغه

در مواجهه با مسائل دینی و مذهبی، دو رویکرد می‌توان داشت: نخست، تلاش برای فهم و یادگیری؛ دوم، پرسیدن و کاویدن با هدف اشکال‌گرفتن از اصل موضوع و آسیب‌زدن به آن. به‌‌عنوان قاعده‌ای کلی، ابتدا باید مسائل را درک و سپس درصورت لزوم، آن‌ها را نقد و نفی کنیم؛ نه اینکه بدون آگاهی و شناخت کافی چیزی درصدد نقد و نفی آن برآییم. صداقت و غیرت دینی، دو مورد از مهم‌ترین صفاتی هستند که بر قوّت اخلاقیات در وجود فرد دلالت می‌کنند و زنان و مردان تشکیل‌دهندۀ کانون خانواده باید از آن‌ها برخوردار باشند تا افرادی مذهبی به‌معنای واقعی کلمه به‌شمار آیند. غیرت دینی عبارت است از حساسیت، توجه و تعهد به حفظ حرمت دین به تثبیت یا دفاع؛ هرچند ظاهر شخص دارای چنین غیرتی چندان شبیه افراد مذهبی نباشد. غیرت، مبتنی‌بر عقل است؛ بنابراین، انسان غیور پیش‌از غیرت‌ورزی باید عاقل باشد و ازسرِ جهل، غیرت دینی نشان ندهد. غیرت جزو عبادات است و بدین سبب، در این حوزه باید به سه مقولۀ نیت، فعل و صحت فعل توجه کرد. انسان غیور، کسی است که عقلش به خروش آید و از این طریق، وی جوشِش خون را درپرتو عقل خویش مدیریت کند تا نهایتاً رضایت خدا و حجت‌هایش را تحقق بخشد.