جلسهٔ سی و هفتم: مدرسۀ غدیرآگاهی

در روایتی از امام باقر- علیه السّلام- نقل شده است که خداوند متعال علم تمام انبیا را به پیامبر- صلّی الله علیه و آله- عطا فرمود و درنهایت، آن حضرت، این گنجینۀ گرانقدر علم نبوی را به امیرالمؤمنین- علیه السّلام- سپرد؛ بنابراین، امیر مؤمنان- علیه السّلام- از تمام انبیا عالِم‌تر است و به‌لحاظ علمی بر ایشان تفوُّق دارد. مجموعۀ احادیث و روایاتی که از معصومان- سلام الله علیهم- در تبیین مقام امام مفترض‌الطاعة به ما رسیده، حاوی معرفت‌هایی ارزشمند است که هریک از آن‌ها به‌نوبۀ خود، ذهن ما را به معارفی دیگر رهنمون می‌شوند. بخشی مهم از این احادیث و روایات، ماهیت تشبیهی دارند؛ بدان معنا که در آن‌ها به‌جای تبیین، اِخبار و انشای صریح مطلب، از سازوکار تشبیه استفاده شده است و ما باید ازطریق تحلیل تشبیه صورت‌گرفته در هر حدیث و روایت، به معرفت موردنظر در آن دست یابیم؛ مانند احادیث و روایاتی که در آن‌ها نبی مکرّم اسلام- صلّی الله علیه و آله- مولای متقیان و به‌طور کلی، سامانۀ اهل‌بیت- علیهم السّلام- را به کشتی نوح تشبیه کرده و همۀ ما شیعیان را به رُکوب در این کشتی ملزم و مکلف فرموده است. برمبنای تصریح صورت‌گرفته در این احادیث و روایات، هرکسی بر این کشتی سوار شود، نجات خواهد یافت و هرکسی از آن روی بگرداند، فرجامی جز غرق و نابودی در انتظارش نخواهد بود. اقتدا به وجود شریف ائمۀ اطهار- سلام الله علیهم- و اطاعت و اتّباع از آن‌ها تمام ابعاد زندگی ما را دربر می‌گیرد و در هیچ‌یک از حوزه‌ها نباید از فرمان‌های آنان سر باززنیم. این قاعده همۀ ما شیعیان را شامل می‌شود و هیچ استثنایی ندارد. شایان ذکر است که اطاعت و اتّباع از امام مجعول منصوب منصوص، مقول به تشکیک و دارای شدت‌وضعف است؛ بدان معنا که در این مسیر می‌توان تلاش کرد و همواره عملکرد بهتری نسبت‌به قبل و نیز در مقایسه با دیگران داشت.