جلسهٔ بیست و ششم: مدرسۀ غدیرآگاهی

مهم‌ترین وظیفۀ جوارحی، عملی و رفتاریِ ما دربرابر حجت خدا اتّباع از اوست. واژۀ قرآنی و حدیثیِ «إِتِّباع» از ریشۀ «ت ب ع» به‌معنای پیروی، اعم‌از اطاعت در همۀ امور محسوس و غیرمحسوس است. در تمام هم‌خانواده‌های این واژه، معنای پیروی‌کردن از کسی و پشت‌سر او حرکت‌کردن وجود دارد. معنای اصلیِ واژۀ «اتّباع» عبارت است از پیروی‌کردنی که براساس اختیار و ازسر قبول صورت گیرد؛ بنابراین، اتّباع درخصوص اَفعال فردی که اسیر شده است و ازروی ناچاری عمل می‌کند، مصداق ندارد. هرقدر سطح اختیار و قبول، بالاتر باشد و اقبال و رضایت افزایش یابد، اهمیت و تأثیر اتّباع بیشتر می‌شود. ازمنظر امیرالمؤمنین- علیه السّلام- همراهی با عالمان (اهل‌بیت- سلام الله علیهم) و اتّباع از آنان در امور محسوس و غیرمحسوس، همان دین موردقبول خداوند متعال است. به‌تصریح امام صادق- علیه السّلام- مؤمن واقعی کسی است که از حجت‌الله اتّباع کند. این پیروی در سه حوزۀ عقاید، اخلاق و احکام نمود می‌یابد.