جلسهٔ بیست و چهارم: مدرسۀ غدیرآگاهی

انسان مؤمن براساس اقتضای عقلش دربرابر امام مفترض‌الطاعة تسلیم می‌شود و بدین ترتیب، درزمرۀ علما و عقلا قرار می‌گیرد. در فضای دین و ایمان، تسلیمی ارزش دارد که ازنوع اختیاری- عقلی، و مبتنی‌بر رضایت و ابتهاج باشد؛ نه ازسرِ اجبار، ناچاری و درماندگی. ایمان‌داشتن، شرطی مشخص به‌نام تسلیم‌بودن دربرابر فرمان و نظر حجت‌الله دارد که درصورت وجود آن محقق می‌شود و بدون آن، هرقدر هم شخص، ظواهر و نشانه‌های ایمان را داشته باشد، مؤمن به‌شمار نمی‌آید. در قرآن کریم با استفاده از مصدر «إِقتِراف»، دربارۀ گروهی از افراد به‌نام «مُقتَرِفون» سخن گفته شده است که براساس تفسیر نقل‌شده از امام صادق- علیه السّلام- عبارت‌اند از کسانی که دربرابر حجت خدا تسلیم باشند و بدین سبب، پروردگار یکتا به آنان حُسن‌های فراوان عنایت فرماید. دیگر واژۀ دارای معنای تسلیم ازنظر امام صادق- علیه السّلام- «إِخبات» است که واژه‌های هم‌ریشه با آن در قرآن کریم به‌کار رفته‌اند.