جلسهٔ بیست و دوم: مدرسۀ غدیرآگاهی

در قرآن کریم، خداوند متعال از نبی مکرّم اسلام- صلّی الله علیه و آله- خواسته آنچه را بر ایشان درخصوص ولایت امیرالمؤمنین- علیه السّلام- نازل شده است، به مسلمانان ابلاغ فرماید تا از این رهگذر، ابلاغ رسالت خویش را به‌نحو احسن به‌جای آورَد. پیامبر- صلّی الله علیه و آله- در خطبۀ شریف غدیر تصریح فرموده‌اند که در ابلاغ آنچه از خدا دریافت کردند، هیچ‌گونه قصوری نورزیده‌اند. شاهد این مطلب، قاعدۀ تسدید است؛ بدان معنا که چون آن حضرت، مُسَدَّدٌ مِن قِبَلِ اللهِ هستند، هیچ‌گونه کوتاهی‌ای از ایشان سر نمی‌زند. رسول اکرم- صلّی الله علیه و آله- به‌علت برخورداری از علم ویژه در جایگاهی قرار دارند که می‌توانند سبب نزول آیۀ مربوط به رویداد غدیر را برای مسلمانان بیان کنند. برمبنای نصّ آن حضرت در خطبۀ غدیر، جبرئیل سه بار بر ایشان نازل شده و از وجود مبارکشان خواسته است حکم وصایت، ولایت و امامت علی بن ابی‌طالب- علیه السّلام- را بر همگان ابلاغ فرمایند. با توجه به آنچه گفتیم، خداوند متعال برای ما انسان‌ها واجب‌الاطاعة ذاتیِ مستقل است و رسول‌الله- صلّی الله علیه و آله- به‌مثابۀ امام مفترض‌الطاعة، واجب‌الاطاعة اعطاییِ مستقل به‌شمار می‌آید. پس‌از ایشان، امیر مؤمنان- علیه السّلام- همان مقام واجب‌الاطاعة اعطاییِ مستقل را دارد. رسول اکرم- صلّی الله علیه و آله- برای اثبات این مطلب به آیۀ ولایت استناد کرده که در آن، پروردگار یکتا صراحتاً فرموده است در مرتبۀ پس‌از خودش، رسول‌الله- صلّی الله علیه و آله- و مؤمنانی با اوصاف خاص (امام علی) بر همۀ مسلمانان ولایت دارند. مهم‌ترین فراز از خطبۀ غدیر، قسمتی است که نصّ پیامبر- صلّی الله علیه و آله- مبنی‌بر جعل و نصب مولای متقیان- علیه السّلام- ازسوی خالق بی‌همتا و مفترض‌الطاعة‌بودنِ ایشان برای همۀ مسلمانان و به‌طور کلی، موحدان را شامل می‌شود. دیگر مطلب مهمی که در این خطبه آمده، علم وراثتیِ انتقال‌یافته از رسول اکرم- صلّی الله علیه و آله- به امیرالمؤمنین- علیه السّلام- است. براساس آنچه در خطبۀ غدیر می‌خوانیم، نبی اکرم- صلّی الله علیه و آله- به‌سبب دریافت اوامر و نواهی خدا، مؤدب به آداب الهی شده و سپس خودشان به همان صورت، حضرت امیر- علیه السّلام- را امر و نهی (تأدیب) فرموده‌اند؛ بنابراین، امام علی- علیه السّلام- آراسته به امر و نهی (تأدیب) الهی هستند.