جلسهٔ یازدهم: تجربه‌های زندگی مهدوی

یونس بن عبدالرحمان از یاران امام علی بن موسی الرضا- علیه السّلام- بود که همواره آماج عتاب‌ها، آسیب‌ها و بدگویی‌‌های جامعۀ شیعه در عصر حیات خود واقع می‌‌شد. روزی به حضور امام- علیه السّلام- در مدینه رفت تا بابت این مسئله به ایشان گله کند؛ اما در همین هنگام، گروهی از بصریون به منزل آن حضرت آمدند و نزد ایشان از یونس سعایت کردند. یونس که به‌درخواست امام در جایی از خانه پنهان شده بود، پس‌از رفتن آن افراد بیرون آمد؛ درحالی که به‌شدت می‌گریست و از خود و اعتقاداتش دفاع می‌کرد؛ ولی امام رضا- علیه السّلام- به او فرمودند: «تا وقتی امام زمانت از تو راضی باشد، هیچ‌یک از آن سخنان درباره‌ات صدق نمی‌کند». براساس این کلام حجت‌الله، ملاک و شاقول ما شیعیان برای ارزیابی صحت اعمال و رفتارهایمان در موقعیت‌های گوناگون زندگی همچون مسائل مربوط به خانواده، روابط با دیگران، انتخاب همسر و ازدواج باید رضایت امام زمانمان از ما باشد. درصورت حصول این رضایت، مهم نیست که دیگران دربارۀ ما چه می‌اندیشند و چه می‌گویند. اصولاً تجربۀ زندگی با امام عصر- أَرواحُنا فِداه- زمان خاصی ندارد و باورمندان به ایشان در تمام دوره‌ها می‌توانند آن را به‌دست آورند؛ بنابراین، همۀ ما شیعیان امامیه باید در تمام بخش‌های زندگی‌مان با استفاده از عقل و فهمی که خداوند متعال به ما عطا فرموده است، کاری را انجام دهیم که موردرضایت امام زمانمان باشد.