ازمنظر دین، هر عملی، اعم‌از خوب و بد، علاوه‌بر نتایج مستقیم، دارای انعکاس‌ها و بازتاب‌هایی غیرمستقیم است که اثرهای پروانه‌ایِ آن عمل به‌شمار می‌آیند؛ بر این اساس، چنانچه پدر و مادری صالح، پاک و متقی باشند، به‌خواست خداوند متعال، سال‌ها بعد، آثار پروانه‌ایِ اعمال نیک آنان در زندگی فرزندان و به‌طور کلی، نسل‌های بعدی‌شان نمود خواهد یافت؛ به‌گونه‌ای که طبق کلام امام صادق- علیه السّلام- ممکن است افرادی که هفتاد نسل بعداز یک پدر و مادر به این جهان قدم می‌گذارند، بازتاب‌های مثبت اعمال نیک آن‌ها را در ابعاد مختلف زندگی خویش مشاهده کنند. چنین انتظامی بسیار طبیعی و از لوازم عالَم منتظَم است و برپایۀ آن می‌توان نتیجه گرفت که همۀ ما انسان‌ها باید در اعمال و رفتارهای خود دقت فراوان داشته باشیم تا نسل‌های بعدی‌مان شاهد آثار پروانه‌ایِ نیک و مثبت آن‌ها در زندگی‌شان باشند. در ادبیات دینی ما ظلم به همۀ مردم و به‌ویژه یتیمان، بسیار بد و ناپسند دانسته شده و به‌صورت خاص، در روایتی آمده است که اگر کسی به یتیمی ظلم کند، بازتاب و اثر پروانه‌ایِ این ظلم، شامل حال فرزندان خودش خواهد شد؛ همچنین مطابق روایتی دیگر، چنانچه فردی باوجود داشتن توان کافی، به بندۀ مؤمنی کمک نکند، اثر پروانه‌ایِ این عملش بدین صورت نمود خواهد یافت که در موقعیتی قرار می‌گیرد که ناگزیر، دشمن خدا را یاری می‌دهد.