جلسۀ هشتم: وظایف مادری

وظایف مادری، کار و برنامۀ مادری را تشکیل می‌دهند. مادر در تربیت روانیِ فرزند خویش، نقشی بسیار مهم دارد و هیچ کسی نمی‌تواند این کار را به‌جای او برای فرزندش انجام دهد. خروج مادر ار حالت تعادل در رفتار با فرزند، او را به‌سمت «حُمق» در عملکردش سوق می‌دهد. مادر عاقل در تأمین و حفظ سلامت روانیِ فرزندش اهتمام اساسی دارد و بدین منظور، ویژگی‌های روانیِ مثبت را در وجود خویش رشد می‌دهد. اختلال‌های روانی، مشخصاً کاستی‌های موجود در رفتار هستند و درمقابل آن‌ها سلامت روان عبارت است از بهزیستیِ کامل جسمی، ذهنی و اجتماعی. مادر برای تأمین سلامت روان فرزندش باید به دو مسئله توجه کند: نخست، آنکه فرزند او دچار اختلال روانی نباشد و دوم، آنکه درعین حال، از سلامت روان برخوردار باشد. مادر با صَرف توان و وقت‌گذاریِ صحیح می‌تواند به‌رغم وجود مشکلات گوناگون، وظایف خویش درقبال فرزندانش را به‌نحو احسن انجام دهد. فرزند دارای روان سالم باید ویژگی‌هایی داشته باشد تا براساس آن‌ها تربیت وی به‌درستی صورت گیرد. تحقق‌بخشیدن این ویژگی‌ها در وجود فرزند، یکی از وظایف مهم مادر است.