بی‌تردید، مهاجرت، یک تصمیم مهم و درعین حال، بسیار پرریسک است که بر تمام ساختار زندگی انسان و خانواده و نسل او اثر مثبت یا منفی می‌گذارد. اگر این فرایند به‌صورت حساب‌نشده انجام شود، آسیب‌های روحی، روانی، تربیتی و ایمانیِ گوناگون و متعددی را به‌ویژه برای فرزندان خانواده درپی خواهد داشت که گاه جبران‌ناپذیرند و بنابراین، پرداخت چنین بهای سنگینی فاقد توجیه عقلانی است. در کشورهای غربی، قانون به‌گونه‌ای مطلق و بی‌چون‌وچرا حکم‌فرماست که به والدین اجازه نمی‌دهد ارزش‌ها و باورهای خود درخصوص امور مختلف را به فرزندانشان القا و تحمیل کنند؛ از این روی، آنان قادر نخواهند بود دربرابر بسیاری از تأثیرهای تربیتیِ منفیِ کشور مقصد بر فرزندان خویش مقاومت کنند و آنچه را صحیح می‌دانند، به آنان بیاموزند. در این فضا برخی والدین، ناگزیر با چرخاندن سیبلِ تربیتی برروی دستاوردها و امتیازهای مهاجرت سعی می‌کنند بر تأثیرهای مثبت این فرایند بر تربیت فرزندانشان متمرکز شوند و از این رهگذر، درواقع، گونه‌ای خوداِرضاییِ تربیتی صورت می‌گیرد که بسیار زیان‌بار است.
دیگر آسیب مهم ناشی از مهاجرت، درحوزۀ روابط همسران با یکدیگر اتفاق می‌افتد. در این بخش، گاه بُعد روحی- روانی ارتباط همسران با همدیگر و تعامل عشقی- عاطفی میان آنان، فارغ از اینکه فرزندانی داشته باشند یا خیر، دچار صدمات چشمگیر می‌شود که برخی از مهم‌ترین مواردشان بدین شرح‌اند: بروز شکاف و فاصلۀ علمی و اجتماعی بین زن و شوهری که هنگام مهاجرت در یک سطح بوده‌اند؛ ولی پس‌از مدتی، یکی از آنان پیشرفت کرده و دیگری از او عقب مانده است؛ پرشدن چشم و ذهن یکی از زوجین از زرق‌وبرق‌های عاطفی کشور مقصد و مطلوب‌نبودن همسرش برای او که درنهایت، به تبعاتی همچون طلاق و ازدواج سفید یا دست‌کم، زندگی و روابط متوازی و آلترناتیو می‌انجامد.
برخی راهکارهای مؤثر و دارای دستاوردهای تربیتی برای فرزندان خانواده‌های مهاجر عبارت‌اند از: تأکید بر زبان فارسی و به‌طور کلی، زبان مبدأ و لزوم سخن‌گفتن فرزندان به آن؛ ایجاد مجتمع‌هایی کوچک از همکیشانِ هم‌وطن که در تقویت امنیت روانی و ایمانیِ فرزندان و جلوگیری از بروز احساس تنهابودن در آن‌ها نقشی اساسی دارد؛ برقرارکردن ارتباط منظم و پیوسته با کشور مبدأ و اقوام به بهانه‌های مختلف برای حفظ پیوند با آنان؛ تشکیل‌دادن جلسات تربیتی- دینی در فضای واقعی یا مجازی به‌منظور حفظ ریشه‌های اعتقادی فرزندان؛ سفرهای هدفمند و مفصّل به کشور مبدأ به‌منظور قراردادن فرزندان در جمع‌هایی از همسالانشان که مبانی تربیتیِ خوب و محکمی دارند.
درمجموع و با توجه به تمام مطالب ذکرشده باید بسیار مراقب باشیم که مهاجرت ما ازنوع ایجکت نباشد و براساس عقل و با درنظرداشتن تمام جوانب صورت گیرد.