جلسۀ دوم: وظایف مادری

در بحث از وظایف مادری، بهترین کار این است که مبانی را از دین بگیریم و سپس براساس آن‌ها به اصول و روش‌های درست در این حوزه دست یابیم. در وهلۀ نخست باید بپذیریم که مادر می‌تواند در انجام‌دادن وظایف مادرانه‌اش از دیگران کمک بگیرد؛ ولی هیچ کسی نمی‌تواند جایگزین مادر شود و به‌جای او برای فرزندانش مادری کند. مادر، مربّی فرزندان و ضامن پرورش‌دادن و تربیت‌کردن آن‌هاست و با هیچ توجیهی نمی‌تواند در ایفاکردن نقش مادرانه‌اش کوتاهی کند. یک بانو می‌تواند انتخاب کند که مادر بشود یا نه؛ ولی وقتی مادرشدن را انتخاب کرد، باید وظایف مادرانۀ خویش را تمام‌وکمال درقبال فرزندان خویش به‌جای آورَد. فرزند، امانت خداست و والدین باید به‌خاطر داشته باشند که مالکان عاریتی و امانیِ او هستند؛ یعنی باید این امانت را به‌نحو احسن نگهداری کنند و درنهایت، بابت نگهداری از آن در پیشگاه پروردگار متعال، پاسخ‌گو باشند. به‌تعبیری می‌توان فرزند را برگۀ امتحانی‌ای دانست که خالق یکتا دراختیار والدین (در اینجا مشخصاً مادر) می‌گذارد و آنان باید سعی کنند به سؤال‌های درج‌شده در این برگه به بهترین شکل ممکن پاسخ گویند.