پدربزرگ و مادربزرگ نباید در امور تربیتی فرزندان خود و خانوادههایشان دخالت کنند؛ زیرا دیگر نقش مربّیگری را درقبال فرزندان خویش برعهده ندارند و همچنین پدر و مادر نوههایشان نیستند. معیار محبوبیت و مقبولیت پدربزرگ و مادربزرگ درمیان اعضای خانواده، بیان صریح خداوند متعال و دین در این زمینه است. از آنجا که در فرایند تربیت فرزندان، مادر نقش اصلی را برعهده دارد، به همین صورت، درقبال نوهها نیز پدربزرگ و مادربزرگ مادریِ آنان دارای نقش اخلاقی- تربیتیِ پررنگتری نسبتبه پدربزرگ و مادربزرگ پدریشان هستند. پدربزرگ و مادربزرگ فهیم و خردمند برای نزدیکشدن به فرزندان پسرانشان میکوشند با عروسهایشان رابطهای خوب و درست برقرار کنند. زیادهروی یا کوتاهی پدربزرگ و مادربزرگ در انجامدادن وظایفشان تبعاتی چشمگیر و گاه جبرانناپذیر برای کل خانواده دارد.