در این جلسات، با ارجاع به آموزههای دین، منشوری تربیتی- روانشناختی برای جهتدهی به رفتارها و عملکردهای پدربزرگها و مادربزرگها در فضای خانواده تنظیم و پیشنهاد میشود تا بر این اساس، آنان وظایفشان را درست و کامل بشناسند و انجام دهند. پدربزرگها و مادربزرگهای واقعی باید اوصاف و ویژگیهای متناسب با این عنوان را داشته باشند. وظایف پدربزرگ و مادربزرگ بر دو بخش مقدماتی و اصلی تقسیم میشوند و آنان باید نزد اعضای کوچک و بزرگ خانواده، محبوب و مقبول باشند. چون پدربزرگ و مادربزرگ، نقش تربیتیِ مستقیم درقبال فرزندان خویش و خانوادههای آنها ندارند، نباید در امور تربیتیِ آنان دخالت مستقیم داشته باشند؛ بلکه بهتر است سعی کنند ازطریق اخلاق، شخصیت، روحیات و عملکرد خویش بر آنان اثر مثبت بگذارند و جز در موارد خاص و محدود، کارکرد تربیتی نداشته باشند. زیادهروی یا کوتاهی در بهجایآوردن وظایف پدربزرگی و مادربزرگی، تبعاتی مهم و گاه جبرانناپذیر برای کل خانواده دارد. مردان و زنان وظیفهشناس و موفق در کانون خانواده، در آینده، پدربزرگها و مادربزرگهایی موفق خواهند بود و بالعکس. پدربزرگ و مادربزرگ باید در تعامل با اعضای کوچک و بزرگ خانواده از آداب و مهارتهایی بهره گیرند.