مباحث مطرحشده درحوزۀ فبک، پُلی برای رسیدن به عبک است که در آنجا عقاید به کودکان آموزش داده میشود. برمبنای اَسناد صریحی که از متون دینی دراختیار داریم، بهترین زمان آموزشدهیِ عقاید به شخص، دوران کودکیِ اوست. در سامانۀ عبک، تفکر، مهمترین راه برای رسیدن به ساحت دینداری بهشمار میآید و بر این اساس میتوان فبک را بهعنوان ابزاری برای تحققبخشیدن عبک بهکار گرفت. در عبک، علاوهبر چگونگیِ اندیشیدن، به چه اندیشیدن نیز به کودک تعلیم داده میشود تا از این رهگذر، تربیت دینی و اعتقادی او بهنحو احسن صورت گیرد. نگاهکردن و اندیشیدن در کل این جهان و وجود انسان، سبب هوشیاریِ کودک و نهایتاً توجه او به خالق یکتا میشود و از این طریق، وی به اَبَرمفاهیمی بسیار ارزشمند دست مییابد.