مراسم محرم 1402
عزاداری برای سیدالشهدا- علیه السّلام- باید با هدف نصرت ایشان و کسب معرفت صورت گیرد. مفاهیم «زیبایی» و «زشتی» در مکتب دین و اباعبدالله- علیه السّلام- شاخص‌هایی دارند که باید آن‌ها را بشناسیم و از این رهگذر، خود، همسر و فرزندانمان افرادی زیبا باشیم.
- سه شنبه، 27 تیر 1402
- الی شنبه، 07 مرداد 1402
- از ساعت 18:00 الی 20:00
- سخنران: دکتر علیرضا هزار
- مناسبت های مذهبی
نخستین سؤالی که در مراسم عزاداری و روضه‌خوانی اباعبدالله- علیه السّلام- باید از خود بپرسیم، این است که چرا و برای دستیابی به چه هدفی در این مراسم حضور یافته‌ایم و به‌عنوان شیعۀ آن حضرت، چه وظایفی را برعهده داریم. عزاداری برای شهدای کربلا همچون دیگر مسئولیت‌ها و تکالیف ما به وصف است و بنابراین باید درصدد تحقق‌بخشیدن اوصاف عزاداران واقعی سیدالشهدا- علیه السّلام- و همراهانشان در وجود خویش باشیم. به‌طور کلی، برای انجام‌دادن هر کاری در زندگی باید درخصوص آن کار، معرفت داشته باشیم و حضوریافتن در مراسم سوگواری محرّم نیز از این قاعده مستثنا نیست. هدف ما از حضور در مراسم عزاداری امام حسین- علیه السّلام- باید نصرت آن حضرت و کسب معرفت باشد.
یکی از مفاهیم بسیار پرکاربرد و موردتوجه در جامعۀ کنونی، زیبایی است که همگان درصدد دستیابی به آن و کشف معیارها و شاخصه‌هایش هستند. در سلسله مباحث پیشِ‌روی، مفهوم زیبایی و ملاک‌های آن را ازمنظر اسلام و معصومان- علیهم السّلام- بررسی و تحلیل می‌کنیم. در این جهان، ایجاد زیبایی به‌دست دو عامل و مرجع صورت می‌گیرد: یکی خدا و دیگری شیطان؛ بر این اساس، معیارهای زیبایی نیز بر دو دستۀ خدایی و شیطانی تقسیم می‌شوند. هرچقدر سنّ‌وسالمان بیشتر می‌شود، زیبایی جسم و جسدمان کاهش می‌یابد؛ برعکس زیبایی موردنظر در دین که هرقدر زمان بیشتری از آن بگذرد، پخته‌تر و کامل‌تر می‌شود. مهم‌ترین ملاک‌ها و شاخصه‌های زیبایی در مکتب دین و سیدالشهدا- علیه السّلام- بدین شرح‌اند:
- عقل که مهم‌ترین معیار زیبایی باطن به‌شمار می‌آید و یکی از ملاک‌های تعیین ارزشمندیِ عزاداران اباعبدالله- علیه السّلام- میزان عقل آن‌هاست؛
- صدق که معنای دقیق آن، راست‌بودن (متضاد خیانت) و بالاترین مرتبه‌اش صدق در قلب است و راست‌گفتن، یکی از انواع آن به‌شمار می‌آید؛
- مؤدب‌بودن که عبارت است از پایبندی به اصول تربیتی‌ای که همیشه و همه جا ثابت و یکسان‌اند، از منبع وحی برگرفته شده‌اند و درنهایت، موجب جلب رضایت خداوند متعال می‌شوند؛
- شجاعت که معنای واقعی آن، مسئولیت‌پذیریِ مبتنی‌بر فهم و شعور، شناخت وظایف خویش و عمل‌کردن به آن‌هاست؛
- دفن‌کردن کارهای خوب خود و پرهیز از مبالغه در پررنگ نشان‌دادن آن‌ها یا منت‌گذاشتن بر سر دیگران؛
- حلم که معنای دقیق آن عبارت است از صبر و بردباری‌ای که در عقل ریشه دارد و فرد دارای این ویژگی، قادر به حمل و به بیان روشن‌تر، مدیریت‌کردن مسائل و مشکلات گوناگون خویش در مسیر زندگی است؛
- دست‌کشیدن از امور «ما لایعنی» (امور خارج از حوزۀ استحفاظیِ خود) و متمرکزشدن بر وظایف و مسئولیت‌های خویش؛
- برخورداری از صفت وقار بدون مهابت و به دیگر سخن، مدیریت‌کردن روابط خود با دیگران به‌گونه‌ای که درعین مهربان‌بودن فرد، آنان از او حساب ببرند و در ارتباط با وی مرتکب هر رفتاری نشوند؛
- اعتدال‌داشتن در امور گوناگون با استفاده از عقل و شعور خویش و پرهیز از افراط و تفریط؛
- کم‌شمردن الطاف و نیکی‌های خود درحق دیگران؛
- خودداری از منت‌گذاشتن بر سر دیگران؛
- زیادشمردن بدی‌های قولی و فعلیِ هرچند کوچک خویش درحق دیگران؛
- تلاش فرد برای کم‌شمردن بدی‌های قولی و فعلی‌ای که دیگران درحق او مرتکب شده‌اند؛ هرچند آن بدی‌ها زیاد و بزرگ باشند؛
- امانت‌داری به‌معنای تلاش و اهتمام شخص در نگهداری و حفظ تمام نعمت‌هایی که خداوند متعال به وی ارزانی فرموده است؛ به‌ویژه همسر و فرزندان؛
درمقابل مفهوم «زیبایی» در مکتب اسلام و امام حسین- علیه السّلام- مفهوم «زشتی» نیز در این نظام فکری و اعتقادی، معیارها و شاخص‌هایی دارد که مهم‌ترینشان بدین شرح‌اند:
- زندگی‌کردن براساس احساس بدون عقل؛
- تکبر که همۀ افراد و به‌ویژه انسان‌های مذهبی باید بسیار مراقب باشند تا در دام آن گرفتار نشوند.