ویژه برنامه وفات حضرت خدیجه (س) 1401

به‌طور کلی، مجموعۀ کارهایی که امروزه می‌توانیم درخصوص حضرت خدیجۀ کبری- سلام الله علیها- انجام دهیم، در این چهار حیطه قرار می‌گیرند: نخست، سخن‌گفتن دربارۀ این بانوی گرانقدر براساس تاریخ، به‌دست‌دادن زندگینامۀ ایشان و تشریح نقش مهمشان در رشد نهال نوپای اسلام برمبنای متون شیعۀ امامیه؛ دوم، ساحت پیرایشی به‌معنای تلاش برای دفع آسیب‌ها، شبهات و کژاندیشی‌هایی که درطول سالیان متمادی، عمداً یا سهواً دربارۀ بانو خدیجه- علیها السّلام- وارد فضای تاریخ شیعی شده‌اند؛ سوم، معرفت‌یافتن به مقام حضرت خدیجه- صلوات الله علیها- براساس آیات قرآن، احادیث و روایات امامیه، دعاها، زیارت‌ها و سیرۀ اهل‌بیت- سلام الله علیهم؛ چهارم، حیطۀ شعایر، مناسک و برنامه‌ها که عبارت است از برگزاری نشست‌ها، جلسات، گفت‌وگوها و جشن‌هایی به‌نام خدیجۀ کبری- علیها السّلام. شایان ذکر است که پژوهش و گردآوری اطلاعات دربارۀ این بانوی والامقام و تلاش برای شناخت هرچه بیشترشان باید با این هدف صورت گیرد که ایشان را به‌عنوان جدۀ امام عصر- أَرواحُنا فِداه- با وجود شریف مهدوی پیوند دهیم و به دیگر سخن، از حضرت خدیجه- سلام الله علیها- به امام زمانمان برسیم؛ زیرا بقیّت‌الله- سلام الله علیه- در سخنانشان خود را فرزند خدیجۀ کبری- علیها السّلام- معرفی فرموده‌اند. ما شیعیان باید به تأسی از این بانوی عظیم‌الشأن، ایمان و باور خود به حضرت ولیِ عصر- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- را هرچه بیشتر حفظ و تقویت کنیم و در تصدیق ایشان بکوشیم تا از این رهگذر، به جایگاهی رفیع نزد حجت‌الله دست یابیم.