نیمه شعبان 1402

یکی از مهم‌ترین سؤال‌هایی که ما شیعیان باید پاسخی مناسب برایش بیابیم، این است که اصولاً چرا در جشن بزرگ نیمۀ شعبان شرکت می‌کنیم و این گردهماییِ مذهبی، چه دستاوردها و ثمراتی برایمان دارد. پاسخ‌گویی به این سؤال، مستلزم معرفت‌یافتن به وجود شریف امام زمان- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- است. به‌طور کلی، قصۀ امام عصر- أَرواحُنا فِداه- ماجرای چراییِ خلق این جهان و ما انسان‌هاست؛ به‌گونه‌ای که اگر وجود آن حضرت را از این عالَم بگیریم، تمام سامان و نظام آن فرومی‌پاشد و ظلم و تباهی، همه جا را فرامی‌گیرد. اعتقاد و ایمان به صاحب‌الزمان- سلام الله علیه- دقیقاً درحوزۀ توحید قرار دارد؛ زیرا هدف پروردگار بی‌همتا از خلقت، به‌شرط وجود مبارک ایشان محقق می‌شود و بنابراین، در پاسخ به چراییِ اعتقاد به وجود حجت‌الله می‌توان گفت: چون به خدا معتقدیم و باور داریم که خلقت او عبث نیست و اِتقان صنع الهی به‌شرط وجود حضرت ولیِ عصر- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- محقق می‌شود. درمجموع، بنیان این جهان بدون وجود امام زمان- أَرواحُنا فِداه- محکم نیست. در حدیثی از امام صادق- علیه السّلام- نقل شده است که اگر حتی یک روز از عمر این جهان باقی مانده باشد، خدا آن روز را چندان طولانی می‌کند که حضرت قائم- سلام الله علیه- ظهور فرماید تا خلقت این دنیا عبث، بی‌هدف و فاقد اتقان نباشد و توحید دچار اشکال نشود. اساساً عالَم باید ختم به خیر شود و منظور از این خیر، دقیقاً وجود مقدس امام عصر- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- است. حتی اگر کسی دین نداشته باشد، براساس حکم عقلش درمی‌یابد که تمام‌شدن این جهان بدون وجود منجی، دالّ بر عبث‌بودن خلقت است و درصورت وقوع چنین رویدادی خدا، عقل، عدالت و صداقت زیر سؤال خواهد رفت. خالق یکتا برای اثبات خوبی‌های این عالم، بقیَّت خود را ذخیره کرده است تا در زمانی که حکمت او اقتضا می‌کند، ظهورش را تحقق بخشد. قصۀ ما و باور به مهدویت، چیزی فراتر از مراسم نیمۀ شعبان است و مشخصاً باید در انجام‌دادن تکالیف و وظایفمان درقبال آن حضرت بکوشیم؛ زیرا معتقد واقعی به امام عصر- أَرواحُنا فِداه- کسی است که مسئولیت‌هایش را بهتر و درست‌تر از دیگران انجام دهد. شیعۀ منتظر واقعی صاحب‌الزمان- سلام الله علیه- کسی است که در انجام‌دادن تمام کارهایش رضایت آن حضرت را به‌عنوان یک شاقول درنظر داشته باشد و اعمال و رفتارهای گوناگون خود با دیگران را بر این اساس تنظیم و مدیریت کند.