ویژه برنامه نیمه شعبان 1401

مبحث مهدویت و امام زمان- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- درزمرۀ اعتقادات ما شیعیان قرار دارد و درحوزۀ اصول دین، نخست، ذیل توحید و سپس زیرمجموعۀ امامت واقع می‌شود. بدون وجود صاحب‌الزمان- أَرواحُنا فِداه- سامانۀ خلقت، ثمری نخواهد داشت و ناقص و ناتمام خواهد بود. لازمۀ اعتقادیافتن به مهدویت، جست‌وجو، پرسیدن، بحث‌کردن و استدلال است. برای پاسخ‌گویی به این سؤال که در دنیای پیشرفتۀ امروز، امام عصر- سلام الله علیه- و باور به وجود ایشان چه جایگاهی دارد، نخست باید تعریفی دربارۀ امام داشته باشیم. امام، هادی ما در تمام امور زندگی‌مان است و پدر ما شیعیان به‌شمار می‌آید. او می‌تواند علم ما را در مسیر مصلحتمان قرار دهد تا از آسیب‌رساندن آن به ما جلوگیری کند؛ به‌علاوه، در حیات اخروی که دست علم از آن کوتاه است، ما به وجود امام نیاز تمام‌وکمال داریم. دیگر ضرورت وجود امام در دنیای کنونی از آن جهت است که با استفاده از وجود ایشان قادر خواهیم بود دانسته‌های خود را افزایش دهیم و مجهولاتمان را حل کنیم.

ظهور حضرت قائم- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- به فرج ایشان ختم می‌شود و فرجشان به رجعت (بازگشت همۀ انسان‌ها به این جهان) می‌انجامد.

برای مأنوس‌کردن فرزندانمان با حضرت قائم- أَرواحُنا فِداه- ابتدا خودمان باید با آن امام والامقام، انس و پیوند قلبی و روحی داشته باشیم تا آنان ازطریق تأسی به ما این علاقه و ارادت را بیاموزند و معرفت به حجت‌الله در وجودشان نهادینه شود.

برخلاف آنچه برخی تصور می‌کنند، تقویت بن‌مایه‌های دینی و اعتقادی در عصر غیبت ولیِ عصر- سلام الله علیه- به هیچ وجه دشوار نیست و می‌توان ازطریق مطالعه، تحقیق و طرح سؤال در این مسیر پیش رفت؛ درعین حال، توسل به امام عصر- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- و هدایت‌خواستن از ایشان در هموار و روشن‌شدن این راه پرفرازونشیب، بسیار مؤثر خواهد بود.

هنگام مطالعۀ برخی احادیث و روایات نقل‌شده درخصوص امام زمان- أَرواحُنا فِداه- باید حال‌وهوای جامعه در زمان شکل‌گیری آن‌ها را درنظر داشته باشیم و از صدور حکم کلی براساس آنچه می‎خوانیم یا می‌شنویم، بپرهیزیم.

علائم ظهور، شرط آمدن حضرت ولیِ عصر- سلام الله علیه- نیستند و چه بسا که آن امام عظیم‌الشأن بدون تحقق‌یافتن این نشانه‌ها ظهور کنند؛ بنابراین نباید به‌قدری ذهنمان را درگیر آن‌ها کنیم که از اصل مهدویت دور شویم. علائم ظهور تا آنجایی کارآمد و مفید هستند که موجب ایجاد و تقویت معرفت ما به صاحب‌الزمان- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- شوند و فراتر از آن نباید به آن‌ها بپردازیم.

دیگر مسئله‌ای که نباید ذهن ما را از مهدویت دور و به خود مشغول کند، توجه بیش‌ازحد به کسانی است که مدعی دوستی با امام زمان- أَرواحُنا فِداه- هستند. به‌جای تمرکز بر صحت یا سُقم ادعای این افراد باید بر اصل ارادت و باور به وجود شریف حضرت قائم- سلام الله علیه- متمرکز شویم و تمام توجهمان معطوف به ایشان باشد.

حضرت ولیِ عصر- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- همیشه و همه جا حضور دارند و چنانچه به دلیلی خاص، ناگزیر به اقامت در کشوری غیرمسلمان یا غیرشیعه شدیم، نباید اجازه بدهیم این مهاجرت، ما را از ایشان دور کند. بسیار شایسته و بایسته است که در این منطقه‌ها نیز از مطالعه و تحقیق دربارۀ مهدویت و امام عصر- أَرواحُنا فِداه- دست نکشیم و بخشی از زمان خود را به این تلاش معنوی ارزشمند اختصاص دهیم.

غیبت امام عصر- سلام الله علیه- هرگز بدان معنا نیست که ما شیعیان ارادتمند به ایشان نمی‌توانیم با آن حضرت سخن بگوییم و در دوراهی‌‌های زندگی‌مان از وجود شریفشان یاری بخواهیم؛ برعکس، فرآورده‌های دین، چنان برای جویندگانشان موجود و در دسترس هستند که آنان می‌توانند با استفاده از عقل خویش و نظر لطف حجت‌الله، به‌آسانی، صواب را از ناصواب تشخیص دهند و در هر موقعیتی انتخاب و تصمیم‌گیری صحیح داشته باشند.

دعای فرج ولیِ عصر- سلام الله علیه- را در هر موقعیتی می‌توانیم بخوانیم و نیازی نیست بدین منظور، لزوماً افرادی را جمع کنیم و به صحرا و بیابان برویم.

شاید ازنظر بسیاری از ما شیعیان، به‌سبب وجود مشغله‌های متعدد، وقت‌گذاری برای حضرت قائم- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- دشوار و حتی ناممکن باشد. در چنین موقعیت‌هایی بهترین کار آن است که همین زندگی پرمشغلۀ خود را به آن حضرت تقدیم کنیم و بکوشیم تا در همۀ عرصه‌های حیاتمان، درحد توان و فرصت هرچند اندکی که دراختیار داریم، به آن حضرت و باور به امامتشان بپردازیم تا از این رهگذر، زندگی و امور گوناگون ما با شاخصی به‌نام امام زمان- أَرواحُنا فِداه- تنظیم شود و جهت، هدف و معنا پیدا کند.

ما شیعیان صاحب‌الزمان- سلام الله علیه- باید قدر شب و روز نیمۀ شعبان را بدانیم و بدین منظور، مشخصاً سه کار انجام دهیم: نخست، مداومت بر زیارت امام عصر- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- ازجانب خودمان و به نیابت از کسانی که دوستشان داریم؛ دوم، انجام‌دادن برخی کارهای معنوی همچون زیارت حضرت قائم- أَرواحُنا فِداه- به نیابت از حضرت نرجس‌بانو- علیها السّلام؛ سوم، مکررخواندن دعای فرج حجت‌الله- سلام الله علیه.