هر بازخوردی که شما به فرزند خود می دهید، می تواند در جهت پیشرفت او باشد، یا درمسیر پیشرفت او سنگ اندازی کند رفتار ما به عنوان والد، برای کودک پیام دارد. و این پیام ها رفتار بعدی او را شکل می دهد.
ما به عنوان پدر و مادر وظیفه داریم که برای تربیت نسل سالم از تفکر این که ما فقط مسئول نیاز های مادی فرزندان هستیم خارج شده و اهمیت ویژه ای برای نیاز های دیگر فرزندان قائل شویم. شناخت نیاز های اساسی کودک و فراهم کردن آنها و برنامه ریزی اولین گام در تربیت فرزند است.
ما با افزایش آگاهی و ایجاد مهارت های زندگی در فرزندانمان میتوانیم به اصلاح رفتارهای نامناسب و ایجاد رفتارهای مفیدشان کمک کنیم و فرزندانی موفق، با سبک زندگی سالم پرورش دهیم.
ما به عنوان پدر و مادر وظیفه داریم که برای تربیت نسل سالم از تفکر این که ما فقط مسئول نیاز های مادی فرزندان هستیم خارج شده و اهمیت ویژه ای برای نیاز های دیگر فرزندان قائل شویم. شناخت نیاز های اساسی کودک و فراهم کردن آنها و برنامه ریزی اولین گام در تربیت فرزند است.
ما با افزایش آگاهی و ایجاد مهارت های زندگی در فرزندانمان میتوانیم به اصلاح رفتارهای نامناسب و ایجاد رفتارهای مفیدشان کمک کنیم و فرزندانی موفق، با سبک زندگی سالم پرورش دهیم.
جلسۀ اول
برای ایجاد تغییر در رفتار کودک، ابتدا رفتار والدین باید تغییر کند. در بازخورددهی به فرزندان به‌جای ارزیابی، تشویق نادرست و جایزه‌دادن باید از شیوۀ گفت‌وگو و سؤال‌کردن استفاده کنیم.
جلسۀ دوم
توجه والدین به کودکان باید به‌ویژه در فضای رفتارهای بدون مشکل تحقق یابد. در تعامل با کودکان باید کار تربیتی و کار آموزشی را از یکدیگر تفکیک کنیم و مقررات را به‌جای نگاه کنترلگر به‌کار گیریم.
جلسۀ سوم
توسط برخی شگردها و تمرین‌ها می‌توان گفت‌وگو و تعامل با فرزند را به‌سمت رشد و کمال او سوق داد. تعامل با فرزند باید به‌گونه‌ای باشد که وی در مهارت تصمیم‌گیری پیشرفت کند و از قدرت انتخاب برخوردار شود.
جلسۀ چهارم
مسائل و مشکلات موجود در شخصیت و رفتار فرزندان به‌میزانی زیاد در عملکرد والدین و بازخوردهای نادرستشان به رفتارهای گوناگون آنان ریشه دارد. بازخورد صحیح والدین دربرابر خطاهای فرزندان، سبب رشد معنوی آنها می‌شود.
جلسۀ پنجم
چنانچه خطاهایی که فرزند ما مرتکب می‌شود، به‌صورت مزمن درآیند، باید از روش چهارمرحله‌ایِ حل مسئله استفاده کنیم. تشویق به‌عنوان بازخوردی دربرابر کارهای خوب فرزند باید به‌شیوۀ درست انجام شود و با باج‌دهی تفاوت دارد.
جلسۀ ششم
در فرایند رشد و پیشرفت کودکان باید آنان را از رقابت‌کردن با یکدیگر برحذر داشت. انگیزه‌مندشدن ما انسان‌ها از نیازهایمان سرچشمه می‌گیرد و هرم نیازهای انسانی، شامل نیازهای کمبودی و وجودی است. ایجاد انگیزه در فرزندان درحوزۀ نیازهای وجودی معنا می‌یابد.
جلسۀ هفتم
تربیت فرزندان باید با هدف رشد همه‌جانبۀ آنان و تمرکز بر نیازهای وجودی‌شان صورت گیرد. فرزند باید رفتارهای نادرست خود را اصلاح کند؛ هرچند همواره برای والدین، قابل احترام و موردعلاقه است. نباید از ابزار دوست‌نداشتن فرزند برای اصلاح رفتارش استفاده کرد.
جلسۀ هشتم
انگیزۀ درونی در تعلیم‌وتربیت فرزندان اهمیت فراوان دارد و شکل‌گیری آن به برآیندی از ادراک‌های خودشایستگی و خودکنترلی نیازمند است. برانگیختگیِ فیزیولوژیک بر ادراک خودشایستگی اثر منفی می‌گذارد.
جلسۀ نهم
در فرایند خودشایستگی، گاه تجربه‌های دیگران را جانشین تجربه‌های خود می‌کنیم. تقویت یا تضعیف خودشایستگی به تجربیات ما درخصوص پیروزی یا شکست بستگی دارد. نوع ارزیابی عملکردهای فرزندان سبب می‌شود آنان به افرادی معطوف به خود یا معطوف به تکلیف تبدیل شوند.