استفراه، واژه‌ای غریب در دنیای امروز است. براساس آموزه‌های اسلام، یکی از حقوق مهم فرزند بر پدرش این است که پدر او مادرش را استفراه کند. استفراه، مفهومی عمیق دارد که درک آن، مستلزم تأمل دقیق در این واژه است. واژۀ «استفراه» از ریشۀ «ف ر ه» است که در زبان عربی، پنج معنا دارد: نشاط، حدّت، قوّت، مَلاحت و حَذاقت. موفقیت مرد در استفراه همسرش سه دستاورد ارزشمند برای او خواهد داشت: اداکردن حقوق فرزندان؛ توانایی‌یافتن زن در انجام‌دادن وظایف مادری به‌نحو احسن؛ داشتن فرزندانی صالح و در مقیاس گسترده‌تر، تربیت‌شدن یک نسل شایسته و انتقال‌یافتن استفراه از نسلی به نسل دیگر به‌شکل زنجیروار.
جلسۀ اول
استفراه یک اَبَرمفهوم تربیتی در آموزه‌های دینی در ارتباط میان همسران با یکدیگر و نیز ارتباط پدر با فرزندان است و به تقویت روابط و پرورش فرزندان صالح کمک می‌کند.
جلسۀ دوم
استفراه از مهم‌ترین اصول زندگی خانوادگی در اسلام است که در تأمین سعادت فردی و اجتماعی انسان‌ها نقش بسیار اساسی دارد. مردان با عمل‌کردن به این وظیفۀ الهی می‌توانند خانواده‌ای شاداب و پویا داشته باشند و نسلی صالح را پرورش دهند.
جلسۀ سوم
استفراه، عاملی کلیدی در تقویت روابط خانوادگی و ایجاد محیط سالم برای رشد فرزندان است. بی‌توجهیِ مرد به استفراه، موجب آسیب‌دیدن روابط زوجین و به‌تبع آن، ارتباط بین پدر و فرزندان می‌شود.
جلسۀ چهارم
مردان باید برای ایجاد یک زندگی خانوادگیِ موفق، به وظایف خود درقبال همسرانشان عمل کنند. رعایت این اصول نه‌تنها به تقویت بنیان خانواده کمک می‌کند؛ بلکه به افزایش رضایت و خوشبختی زن و مرد نیز منجر می‌شود.