عید غدیر 1402

یکی از مهم‌‌ترین شرایط حضور در هر مجلس و مهمانی‌ای تشکرکردن از میزبان است؛ از این روی، در مهمانی غدیر باید شکرگزار خالق متعال باشیم که توفیق شرکت‌کردن در این جمع روحانی را به ما ارزانی فرمود. مراسم غدیر نیز همچون هر مجلس دیگر، آدابی دارد که باید آن‌ها را بیاموزیم و به‌نحو احسن به‌جای آوریم. بهترین مهمانی آن است که هنگام خروج از آن تغییرهای مثبت کرده و در مقایسه با زمان ورود به مهمانی، به‌لحاظ فکری و معرفتی تفاوت‌هایی یافته باشیم.

در رویداد غدیر، پیامبر- صلّی الله علیه و آله- تعداد زیادی از مسلمانان را جمع کرد تا براساس فرمان جبرئیل، مطلب مهمی را که مدت‌ها درصدد ابلاغ‌کردنش بود، به آنان بگوید و از این رهگذر، رسالتش را کامل کند. پس‌از اتمام سخنان آن حضرت، همۀ مردم با امام علی- علیه السّلام- به‌عنوان امیرالمؤمنین بیعت کردند و ولایت ایشان را پذیرفتند. این بیعت و پذیرش در تمام دوره‌های تاریخ، از زمان وقوع غدیر تا امروز بدان معناست که ما شیعیان، امیر مؤمنان- علیه السّلام- را مولا و صاحب‌اختیار خویش در تمام امور و مصالحمان می‌دانیم و همۀ اعمال و رفتارهایمان را طبق نظر و دیدگاه ایشان تنظیم می‌کنیم. این روند، سلسله‌وار درخصوص ائمۀ والامقام بعداز آن حضرت نیز ادامه می‌یابد تا اینکه درنهایت به وجود شریف و مقدس امام زمان- عَجَّلَ اللهُ تَعالی فَرَجَهُ الشَّریف- به‌عنوان امیر، ولی و سرپرست همۀ ما شیعیان ختم می‌شود. درصورت عمل‌کردن مطابق نظر و صلاح‌دید حجت‌الله، سعادت دنیوی و اخروی‌مان تضمین خواهد شد. درمجموع، ملاک صحیح‌بودن اعمال و رفتارهای ما کسب رضایت امام است؛ نه پسندِ مردم عادی. غدیر، ما را به این هدف والا می‌رسانَد و از این طریق به زندگی‌مان معنا و جهت می‌دهد. در این روز فرخنده، امام عصر- أَرواحُنا فِداه- به‌عنوان دوازدهمین و آخرین حلقۀ سلسلۀ ولایتی که از امیرالمؤمنین- علیه السّلام- آغاز شده است، کارنامۀ زندگی ما شیعیان خویش را ملاحظه و با دستان شریفشان امضا می‌کنند تا مشخص شود چقدر در عمل‌کردن به فرمان‌های ایشان موفق بوده‌ایم. به‌یاد داشته باشیم غدیر، برکه‌ای است که اگر به دریای وجود صاحب‌الزمان- سلام الله علیه- نرسد، خشک خواهد شد.